σκοτομήδης

ὁ, Μ

άτομο με σκοτεινές σκέψεις, δόλια και πονηρά διαλογιζόμενο, πανούργο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σκότος + -μήδης (< μήδομαι «ετοιμάζω, σχεδιάζω»), πρβλ. ψοφο-μήδης].